|
|
MUFLON
Muflon jest to dzika owca górska, która została sprowadzona z Korsyki i Sardynii na polskie tereny w pierwszych latach XX wieku.
Obecnie nastąpiło znaczne rozszerzenie zakresu rozmieszcznia muflonów i nie ogranica się tylko do woj. dolnośląskiego i wielkopolskiego. Nastąpił także znaczny przyrost stanu liczbowego muflonów wobec małego odstrzału.
Muflon ma silna budowę, jest krępy, o szyi krótkiej i silnej. Biegi ma mocne i dośc wysokie. Jest on dobrze przystosowany do warunków bytu w górzystym terenie, ale obecnie obrze się czuje także na obszarach równinnych.
Suknia Muflona w lecie jest ceglastobrązowa, na grzbiecie ciemniejsza, zaś gęba, brzuch, wewnętrzna strona biegów i ich dolna część oraz lustro są białe. W zimie suknia ma kolor kasztanowobrązowy, z czarnym nalotem na grzbiecie. Na bokach tułowia starsze sztuki mają białą plamę, tzw. siodło, które w lecie jest siwe, a zimą białe. Starsze tryki mają u dołu szyi czarna grzywę. Sierść muflonów jest krótka. Tryk ma rogi, których nie zrzuca co roku jak zwierzyna płowa, lecz przedłużają się one stale przez odrastanie w nasadzie. Rogi tryka wyrastają z czoła, wygięte są do dołu, u starego tryka tworzą kształt litery C albo nawet zamknięte koło. Ow ce z reguły nie mają rogów, a co najwyżej, i to wyjątkowo rzadko, niewysokie proste różki.
Ciało muflona ma długość ok. 120 cm, wysokość w barku 70 cm. Masa tryka waha się od 35-50 kg, owcy 25-35 kg. Masa rogów starego tryka wynosi ok. 4 kg, a obwód przy nasadzie ok. 25 cm, ogon 6-10 cm.
Ruja muflonów odbywa się od połowy października do połowy grudnia. W okresie rui stare tryki odpędzają młodsze od kierdeli owiec. Między trykami wywiązują sie zacięte walki, w których jeden drugiemu stara się zadać rogami cios unieszkodliwiający go fizycznie. Dochodzi czasami do złamań kręgów szyjnych uderzeniem lub w czasie splotu ślimów. Zdarza sie nawet splątanie i niemożność ich rozłączenia, w wyniku czego obydwaj walczący giną z wyczerpania i głodu.
Owca rodzi po 5 miesiącach, tj. w kwietniu-maju, wydając na świat jedno, rzadziej dwa jagnięta. Wykot następuje w leśnej gęstwinie.
Jagnię rozwija sie szybko i już po kilku dniach dobrze chodzi nawet po górach. Zimno i suchy śnieg nie szkodzą jagniętom, deszcz i wilgoć jednak są dla nich bardzo szkodliwe, powodując często ich padnięcie. Jagnię pozostaje przy matce przez 2 lata. Młode tryki juz po drugim roku uczestniczą w rui.
Muflon jest roślinożerny. Żywi się, podobnie jak jeleń, wszelkiego rodzaju trawami, ziołami, liśćmi, młodymi pędami drzew i krzewów. Ulubioną jego rośliną jest wilczy mlecz oraz żołędzie i bukiew. W okresie zimy wystarczającym dla niego żerem jest wrzos, borówki oraz jałowiec i mech.
Muflony nie wyrządzają szkód ani w polu, a ni w lesie, chyba że są bardzo wysokie śniegi.
Muflon żeruje także w dzień w spokojnym tereniem, w zasadzie jednak nad wieczorem i wczesnym rankiem na łąkach śródleśnych
Polowanie
Na muflony-tryki poluje się od 1 października do końca lutego, owce i jagnięta od 1 października do 15 stycznia. Na muflony poluje się na podchód i z zasiadki. Polowanie to wymaga jednak dobrej znajomości terenu. Muflon jest niezwykle czujny i płochliwy, ma dobry węch i słuch, a przy tym jest bardzo rozważny i umie szybko ukryć się w gęstwinie.
Tryk w wieku 6-7 lat jest juz odpowiedni do odstrzału. W pierwszej kolejności należy odstrzeliwać sztuki chore, słabe i o nieprawidłowych ślimach.
| |