Menu strony

     Strona główna
     Mapa strony
     Kontakt
      wiktorzajkiewicz@post.pl

    Zwierzyna łowna

     Łoś
     Jeleń
     Tchórz
     Daniel
     Sarna
     Muflon
     Dzik
     Lis
     Borsuk
     Jenot
     Kuna
     Norka amerykańska
     Zając szarak
     Dziki królik
     Jarząbek
     Bażant
     Kuropatwa
     Czapla
     Słonka
     Łyska
     Dzika gęś
     Dziki gołąb

    Psy myśliwskie

     Beagle
     Terier
     Na co polować jesienią
     Golden Retriever
     Jamnik
     Pies gończy
     Pointer
     Seter irlandzki
     Springer Spaniel
     Pies na polowaniu
     Wyżeł niemiecki

    Potrawy z dziczyzny

     Potrawy z jelenia
     Potrawy z zająca
     Potrawy z ptactwa
     Potrawy z dzika

    Inne

     Nowości na sezon myśliwski
     Zachowanie zwierząt
     Polowania Zbiorowe
     Kolimator a luneta?
     Sklep internetowy z bronią
     Trening bezstrzałowy
     Gadzety na survival
     Utylizacja czy kremacja
     Nasadka noktowizyjna
     Deklaracja dl-1
     Co to jest termowizor
     Jak się nie zgubić
     Jak polować na dziki
     Noktowizja myśliwska
     Jaki teleskop do obserwacji
        zwierzyny wybrać?

     Rodzaje sejfów na broń
     Sejf klasa S1
     Szafa S1 - ile kosztuje
     Klasyfikacja broni
     Akcesoria wędkarskie
     Jak wybrać lornetkę
     Głos myśliwego
     Sklep myśliwski Ełowy
     Polska broń strzelecka
     Jaka szafa na broń
     Łowiectwo
     Polowanie
    Jak zostać myśliwym? Poradnik nowego myśliwego Jak zostać myśliwym
     Jak smażyć mięso
     Broń myśliwska
     Rozwój psów myśliwskich
     Buty dla myśliwych
     Radiotelefony Hytera
     Pryzmat w lornetce
     Szafy metalowe
     Fazy księżyca
     Ochrona zwierzyny
     Obwód Łowiecki
     Strzelectwo myśliwskie
     Artykuły
     Astma Łódź
     Testy - pytania egz.
     Humor myśliwski
     Galeria



KUNA

Wśród kun rozróżnia się dwa gatunki: kunę leśną i domową.

Kuna leśna
Kuna leśna ma długi tułów, głowę dość dużą, okrągłą, pyszczek spiczasty, uszy krótkie, okrągłe, oczy duże, nogi krótkie. Ogon długi, puszysty.
Kuna jest z wierzchu kasztanowobrunatna, na szyi przy głowie i na podbrzuszu tułowia jaśniejsza, żółtawa. Na podgardlu pomarańczowokremowa plama, chcarakterystycznie półokrągła na piersiach. Łapy brązowe zakończone opuszkami i pazurami. Futro ma włos podwójny, przy skórze gęsty, brązowożółty i przewodni ciemniejszy. Kita puszysta, z długim, ostrym, ciemniejszym włosem. W całości futro lśniące, w zimie ciemniejsze niż w lecie. Kuna leśna ma długość ok. 50 cm, ogon ok. 30 cm, wysokość ok. 20 cm i masę do 1,5 kg.

Kuna lesna żyje w lasach całego kraju, najchętniej w gęstych lasach miesznych. Trzyma się stale obranej przez siebie części lasu. Urządza legowisko w dziuplach starych drzew, najchętniej dębów.

Kuna żywi się głównie złowionymi małymi zwierzętami lub ptactwem. Zjada również jaja ptasie, jagody i owoce leśne. Tumak łapie zarówno myszy i wiewiórki, jak i zające i króliki, a nawet małe sarniątka. Atakując stara się ofiarę zadławić albo przegryźć jej gardło lub arterie szyjne, często potem odgryza głowę. Ze szczególną zawziętością ściga wiewiórki. Padliny w zasadzie nie rusza.
Tumak w ciągu dnia przebywa w dziupli lub opuszczonym gnieździe. Po zachodzie słońca, a nawet i wcześniej, wychodzi na żer. Zdarza się, że poluje także w ciągu dnia. Zmienia swój rejon polowania dość regularnie. Zwykle na opolowany rejon wraca po 5-7 dniach, w zależności od swojego zwyczaju.

Kuna żyje pojedynczo, tylko w okresie cieczki w lipcu-sierpniu łączy się w pary. W czasie cieczki kuna wydaje głos podobny do miauczenia kota. Pomiot następuje u kuny dopiero po 38 tygodniach od zapłodnienia, a więc w kwietniu lub maju. Ciąża kuny jest przedłużona, gdyż do końca zimy płód właściwie nie rozwija się, a potem dojrzewa bardzo szybko. Samica pomiata od 2 do 5 młodych, które przez około 4-5 tygodni są ślepe. Młode w lecie i jesienią żyją przy matce. Potem są już samodzielne. Pełną dojrzałośc osiągają w drugim roku życia. Maksymalny wiek kuny wynosi ok. 10 lat.

Polowanie
Na kuny leśne wolno polować od 1 września do 31 marca, a w obwodach z ostoją głuszcza i cietrzewia - przez cay rok. Poluje się głównie na białej stopie, po tropie oraz w czasie przypadkowych spotkań, jak również na wab. Kuna zanim wjdzie do swojego dziennego gniazda, a więc dziupli lub ptasiego gniazda, wypróżnia się i oddaje mocz. Jest to dla mysliwego znak że gdzieś w poblizu jest ukryta. Siedzącą w dziupli kunę można wypłoszyć uderzeniem w drzewo kijem lub toporkiem.


Kuna domowa
Kuna domowa jest podobnej budowy i wielkości jak kuna leśna, ma jednak nieco krótsze nogi i ogon niż leśna. Futerko kasztanowobrunatne, uszy z białym obrzeżem i na piersiach biała plama sięgająca w rozwidleniu do górnej części nóg. Kształtem i kolorem plamy odróżnia się od kuny leśnej. Kuna domowa żyje na starych strychach domów i w zabudowaniach gospodarczych, wśród zwałów drzewa lub gałęzi albo też w kamionkach w pobliżu gospodarstw. Spotyka się je także na obrzeżach lasów, w ogrodach, parkach, starych budynkach i ruinach domów. Kuna domowa prowadzi tryb zycia nocny i samotny. Poluje głównie na ziemi a nie na drzewach.

Kuna żywi się małymi ssakami, takimi jak myszy ikrety, ale zjada również króliki, kury, gołębie, jaja, owoce i jagody. Kuna czyni nieraz duże szkody w kurnikach i gołębnikach, gdyż potrafi wybić wszystkie sztuki, które uda się jej pochwycić, a zjada tylko tę sztukę którą może zaciągnąć do kryjówki.

Okres godowy jest w lutym lub lipcu-sierpniu, ciąża trwa 2 albo 9 miesięcy (przedłużona). Kuna rodzi w kwietniu 3-7 młodych, nagich i ślepych.

Polowanie Na kuny poluje się od 1 września do 31 marca, a na terenach występowania głuszca i cietrzewia - cały rok.