|
|
DZIKI GOŁĄB
W Polsce występują cztery gatunki dzikich gołębi: grzywacze, turkawki, siniaki i sierpówki (synogarlica turecka). Grzywacze uznane są za ptaki łowne, natomiast turkawki, siniaki i sierpówki podlegają ochronie gatunkowej.
Grzywacz ma upierzenie ciemnopopielate o niebieskim odcieniu. Głowa i górna część, szyi niebieskawo-szara, pierś jasnopopielata, przyprószona jasno-rdzawo. U starych sztuk i tych z wcześniejszego lęgu na szyi i po bokach w pobliżu głowy biały pasek. Ogon ód spodu jasnoszary, od góry ciemnoszary, na końcu czarny. Skrzydła ciemno-stalowe z białymi brzegami piór. Na skrzydłach przy zgięciu białe, długie plamy. Dziób czerwony. Samica ma barwy mniej wyraźne oraz słabszy połysk szyi i piersi. Grzywacz jest nieco większy od gołębia domowego; jego długość - około 45 cm, rozpiętość skrzydeł do 80 cm, masa około 0,5 kg.
Grzywacz jest ptakiem przelotnym, przebywa u nas od końca marca do końca października. Żyje głównie w dużych lasach - najchętniej dębowych - w pobliżu pól i łąk, poza tym występuje także w parkach i ogrodach oraz na polach. Żywi się głównie nasionami zbóż, traw i krzewów, owadami, owocami drzew (buczyna i żołędzie), zjada także ślimaki i dżdżownice. Grzywacz w zasadzie lata niezbyt szybko, ale czasami osiąga nawet 90 km/h. W kwietniu samica składa 2 jaja, które wysiaduje przez 17 dni. Gniazdo buduje z kawałków gałązek i trawy na wysokich drzewach, w połowie ich wysokości. Grzywacze lęgną się 2-3 razy w roku.
Polowanie
Polowanie na grzywacze dozwolone jest w jesieni. Na gołębie poluje się z podchodu, ale możliwa jest też zasiadka na żniwnych palach w mendlu zboża bądź też w pobliżu pól grochu, wyki lub peluszki, gdzie przychodzą na żer. Gołębie lubią żerować także na polach świeżo obsianych, można więc także i tam urządzić zasiadkę.
| |
