Menu strony

     Strona główna
     Mapa strony
     Kontakt
      wiktorzajkiewicz@post.pl

    Zwierzyna łowna

     Łoś
     Jeleń
     Tchórz
     Daniel
     Sarna
     Muflon
     Dzik
     Lis
     Borsuk
     Jenot
     Kuna
     Norka amerykańska
     Zając szarak
     Dziki królik
     Jarząbek
     Bażant
     Kuropatwa
     Czapla
     Słonka
     Łyska
     Dzika gęś
     Dziki gołąb

    Psy myśliwskie

     Beagle
     Terier
     Na co polować jesienią
     Golden Retriever
     Jamnik
     Pies gończy
     Pointer
     Seter irlandzki
     Springer Spaniel
     Pies na polowaniu
     Wyżeł niemiecki

    Potrawy z dziczyzny

     Potrawy z jelenia
     Potrawy z zająca
     Potrawy z ptactwa
     Potrawy z dzika

    Inne

     Celowniki noktowizyjne
     Ranking wiatrówek długich
     Nowości na sezon myśliwski
     Rodzaje snajperek ASG
     Jakie noże do kuchni
     Zachowanie zwierząt
     Polowania Zbiorowe
     Kolimator a luneta?
     Sklep internetowy z bronią
     Trening bezstrzałowy
     Gadzety na survival
     Utylizacja czy kremacja
     Nasadka noktowizyjna
     Deklaracja dl-1
     Co to jest termowizor
     Jak się nie zgubić
     Jak polować na dziki
     Noktowizja myśliwska
     Jaki teleskop do obserwacji
        zwierzyny wybrać?

     Rodzaje sejfów na broń
     Sejf klasa S1
     Szafa S1 - ile kosztuje
     Klasyfikacja broni
     Akcesoria wędkarskie
     Jak wybrać lornetkę
     Głos myśliwego
     Sklep myśliwski Ełowy
     Polska broń strzelecka
     Jaka szafa na broń
     Łowiectwo
     Polowanie
    Jak zostać myśliwym? Poradnik nowego myśliwego Jak zostać myśliwym
     Jak smażyć mięso
     Broń myśliwska
     Rozwój psów myśliwskich
     Buty dla myśliwych
     Radiotelefony Hytera
     Pryzmat w lornetce
     Szafy metalowe
     Fazy księżyca
     Ochrona zwierzyny
     Obwód Łowiecki
     Strzelectwo myśliwskie
     Artykuły
     Astma Łódź
     Testy - pytania egz.
     Humor myśliwski
     Galeria



DZIK

Dzik jest zwierzyną, która w swej sylwetce zachowała surowość i dzikość zwierzęcia pierwotnego. Podobny jest on do świni domowej, różnią go jednak od niej: wyższy, silniej rozwinięty przód, zad trochę niższy, wyrażnie opadnięty, jak gdyby słabszy, szczególnie u starych odyńców i dzików górskich. Gwizd ma długi, słuchy krótkie stojące, mocno obrośnięte, ogon do 30 cm (dłuższy u odyńca niż u lochy), prosty, zakończony pędzlem. Suknia dzika w zasadzie jest czarna, ale bywa rudawa, brunatna, brązowosiwawa, a czasem nawet łaciata. Suknia łaciata jest wynikem przypadkowej krzyżówki dzika ze świnią domową. Intensywność barwy sukni zależna jest od pory roku i od miejscowych warunków. W zimie suknia jest ciemniejsza, w lecie jaśniejsza.
Skóra dzika pokryta jest długą szczeciną oraz gęstą, krótką sierścią wełnistą. Szczecina odyńca na przedniej części grzbietu ma zimą do 15 cm długości, jest twarda i na kończach rozszczepiona na 2 do 5 części (chyb). W chwilach rozdrażnienia i niepokoju dzik stawia chyb i przez to wydaje się potężniejszy i grożniejszy.
Nogi dzika mają czarne racice oraz z tyłu raciczki.
Warchlak ma do 5-6 miesiąca życia suknię jasną, żółtorudą, w ciemne podłużne pasy.
Ryj dzika ma twrdą, dobrze unerwioną tarczę, w której znajdują się otwory nosowe. Ta część ryja nazywa się tabakierą i słuzy do rycia, a ponadto posiada właściwości rozpoznania dotykiem.
Ryj dzika-samca uzbrojony jest w kły, w dolnej szczęce i górnej. Lochy też mają kły ale znacznie mniejsze. U starych samur są one dobrze widoczne.
Kły dolne są bliżej tabakiery niż górne i przez to wzajemnie się ścierają na końcach; ostrzą się w ten sposób. Długość starcia na szablach świadczy o wieku dzika. Przyjmuje się, że w pierwszym roku starcie wynosi 1 cm, a w nastepnych latach po 7 mm.
ślad dzika ma zawsze odbicie racic i raciczek. Raciczki odchylone są na boki.

Dziki są zwierzyną leśną, chociaż nierzadko przebywają czasowo i poza lasem. Najodpowiedniejsze warunki dla dzików stwarzają większe lasy liściaste, mieszane lub iglaste, przeplatane młodnikami iglastymi. Mokradła, bagna i podmokłe łąki są ulubione przez dziki. Enklawy łąk śródleśnych i pola uprawne w pobliżu lasu stanowią dla dzików istotny warunek bytowania. Optymalne warunki dla dzików są na podmokłych chaszczach i w zaroślach bagiennych. Dziki obierają sobie także ostoje w mniejszych lasach, niekoniecznie liściastych, a mokradeł jako kąpieliska poszukują poza swoją ostoją. Te mae wymagania dzików, ich duża zdolność dostosowywania się do biotopu przyczyniły się bardzo do ich rozpowszechnienia w całym kraju.
W zależności od wieku i warunków bytu (wyżywienia) masa dzika w poszczególnych grupach wieku przedstawia się następująco: warchlaki 15-30 kg, przelatki (drugi rok życia) 35-70 kg, lochy i wycinki 70-110 kg. Długość ciała dojrzałego dzika wynosi ok. 150-180 cm, wysokość do 100 cm. Zdarzają się sztuki, które daleko odbiegają od przeciętnych, podanych wyżej.
Peny rozwój fizyczny osiągają dziki w wieku 5-6 lat. W tym okresie odyńce, w dobrych warunkach wyżywieniowych, osiągają masę do 200 kg i więcej, a samury 150 kg. Lochy mają zwykle masę o ok. 25% mniejszą od odyńców w tym samym wieku i warunkach. Dziki dożywają wieku 15 lat.

Głównym pożywieniem dzika są trawy, zioła, krzewy, liście, korzenie, owoce leśne, jagody, grzyby oraz żyjące w ściółce leśnej wszelkiego rodzaju robaki, larwy i chrząszcze. Ponadto dzik zjada ślimaki, jaja ptasie, myszy, gniazda trzmieli, młode ptactwo i mniejszą zwierzynę, która uda mu się złowić i padlinę. Dzik z braku dostatecznej karmy w lesie oraz dla zmiany swego żeru, wychodzi chętnie na pola i tutaj zjada kartofle, buraki, rzepę, marchew, zboże oraz wszelkie rośliny strączkowe. Dziki na łąkach i pastwiskach buchtuja w poszukiwaniu dżdżownic, w szczególności po deszczu, kiedy wychodzą one na powierzchnię. W miejscach podmokych zjadają żaby, ślimaki, małże, a także ryby w pytkich wodach.
Dzik w polu powoduje duże straty w plonach, gdyż znacznie więcej zniszczy swoim buchtowaniem niż zeżre. Największe szkody wyrządza w kartoflach i burakach na polu lub zakopcowanych, gdyż w zimie powoduje często ich zmarznięcie wskutek rozkopania kopców. Kilka sztuk dzików, np. locha z warchlakami, przez jedną noc potrafi doszczętnie zniszczyć duzy obszar pola lub łąki. Dzik w lesie jest zwierzyną bardzo pożyteczną, gdyż oddaje nieocenione usługi jako naturalny pług umozliwiający samosiew, a przez zjadanie wszelkiego rodzaju owadów, ich larw i poczwarek przyczynia się do zwalczania szkodników leśnych.
Ruja (huczka)dzików odbywa się w końcu listopada, w grudniu, a nawet w styczniu (trwa 4-5 tygodni), ale młode lochy często odbywają huczkę wiosną. W okresie rui stare odyńce i wycinki żyjące pojedynczo przyłączją się do watah, starając się odpędzić od nich młodsze wycinki, a po huczce znowu odłączają się.
Locha prosi się po 4 miesiącach, a więc w drugiej połowie marca, w kwietniu lub na początku maja. Loszki, które huczkę odbywały na wiosnę, proszą się w lecie. Locha daje w miocie przeważnie 4-6 prosiąt, starsze lochy dają nieraz 8-9 sztuk. Locha prosi się w leśnej gęstwinie, w barłogu dobrze wyścielonym mchem, liśćmi i gałązkami drzew iglastych, zwłaszcza świerczyną.
W okresie rui odyńce wydzielają z narządów płciowych mazidło o silnej woni i nim pozostawiają ślad na roślinach i niskich krzakach. Woń ta jest tak charakterystyczna, że jest wyczuwalna także przez myśliwego. Locha dba o warchlaki i rzadko sie od nich oddala, a w razie niebezpieczeństwa broni ich zaciekle. Początkowo przez 2 tygodnie przebywają one stale w barłogu, a potem biegają już za matką. W tym okresie często kilka loch z warchlakami łączy się w jedną watahę.
Locha, żerując z warchlakami, jeśli wyczuje niebezpieczeństwo, daje warchlakom sygnał głosem, po którym warchlaki przywarowują w trawie lub zbozu tak, że zapewnia to ich niewidoczność, a kiedy niebezpieczeństwo minie, locha takim samym sygnałem odwołuje stan zagrożenia. Locha w razie pisku warchlaka nie waha się zaatakować myśliwego.

Dziki są zwierzyną gromadną, żyją w watahach, którym przewodzi stara locha. W watasze obowiązuje określony porządek. Za prowadzącą lochą idą zwykle warchlaki, a dalej przelatki, wycinki i jałowe lochy. W zimie dziki tworzą większe watahy, bo łatwiej im przetrwać, gdyż starsze i mocniejsze sztuki przeorują śnieg i dokopują się do karmy, a z tego korzystają lochy i warchlaki.
Dziki żerują w nocy. W dzień pozostają w swoich barłogach, które robią sobie w gęstwinach leśnych lub w szuwarach w miejscach podmokłych.
Latem dziki wyszukują sobie legowiska także w zbożu, kukurydzy lub innych wysokich uprawach. Nad wieczorem podnoszą się z barłogu i idą na żer lub ciągną do kąpielisk, aby tam wytarzać się w błocie by pozbyć się pasożytów i dla ochłody. Następnie wycierają się o drzewa, najczęściej iglaste, gdyż w ten sposób jednocześnie żywicują swoje pióra uzyskując mocny pancerz na skórze.
NAjwcześniej na żer wychodzą lochy z warchlakami, starsze natomiast często dopiero późnym wieczorem. Dziki zwykle idą gęstwiną, a na otwartą przestrzeń wychodzą rzadko. W nocy przy księżycu zwykle żerują w cieniu ściany lasu lub drzew. Na żer idą nieraz daleko, w szczególności jeśli jest to kartoflisko lub owoce dębów i buków. Z żerowisk dziki wracają o wschodzie słońca, ale stare odyńce wcześniej. Dziki przechodząc przez gęstwinę i wysoki śnieg idę zwykle gęsiego. Dziki mają stałe ostoje i legowiska. Niepokojone przez turystów i grzybiarzy przenoszą się gdzie indziej, często w pole i tam przebywają do żniw.
Dzik jest ostrożny i zawsze idzie z barłogu na żer pod wiatr, wraca również po wiatr. Dziki mają nieprzyjaciela przede wszystkim w wilkach, które skutecznie mogą atakować pojedyncze, młode sztuki, natomiast wataha potrafi się obronić. Lisy atakują tylko małe warchlaki i to zbłąkane lub odbite od stada.
Dzik w czasie ataku psów siada na zadzie lub przyciska tył do drzewa, osłaniając w ten sposób tylne biegi i brzuch, a broni się kłami i gwałtownymi skokami w bok.
Dzik wydaje głos, którego brzmienie jest różne, w zależności od sytuacji.

Polowanie
Na dziki odyńce, wycinki, przelatki i warchlaki można polować od 1 kwietnia do końca lutego zaś na lochy od 1 września do 15 stycznia. Sposoby polowania:
  • polowanie z psami
  • podchód
  • polowanie na zasiadkę
  • ciche pędzenie
  • polowanie z nagonką