Menu strony

     Strona główna
     Mapa strony
     Kontakt
      wiktorzajkiewicz@post.pl

    Zwierzyna łowna

     Łoś
     Jeleń
     Tchórz
     Daniel
     Sarna
     Muflon
     Dzik
     Lis
     Borsuk
     Jenot
     Kuna
     Norka amerykańska
     Zając szarak
     Dziki królik
     Jarząbek
     Bażant
     Kuropatwa
     Czapla
     Słonka
     Łyska
     Dzika gęś
     Dziki gołąb

    Psy myśliwskie

     Beagle
     Terier
     Na co polować jesienią
     Golden Retriever
     Jamnik
     Pies gończy
     Pointer
     Seter irlandzki
     Springer Spaniel
     Pies na polowaniu
     Wyżeł niemiecki

    Potrawy z dziczyzny

     Potrawy z jelenia
     Potrawy z zająca
     Potrawy z ptactwa
     Potrawy z dzika

    Inne

     Celowniki noktowizyjne
     Ranking wiatrówek długich
     Nowości na sezon myśliwski
     Rodzaje snajperek ASG
     Jakie noże do kuchni
     Zachowanie zwierząt
     Polowania Zbiorowe
     Kolimator a luneta?
     Sklep internetowy z bronią
     Trening bezstrzałowy
     Gadzety na survival
     Utylizacja czy kremacja
     Nasadka noktowizyjna
     Deklaracja dl-1
     Co to jest termowizor
     Jak się nie zgubić
     Jak polować na dziki
     Noktowizja myśliwska
     Jaki teleskop do obserwacji
        zwierzyny wybrać?

     Rodzaje sejfów na broń
     Sejf klasa S1
     Szafa S1 - ile kosztuje
     Klasyfikacja broni
     Akcesoria wędkarskie
     Jak wybrać lornetkę
     Głos myśliwego
     Sklep myśliwski Ełowy
     Polska broń strzelecka
     Jaka szafa na broń
     Łowiectwo
     Polowanie
    Jak zostać myśliwym? Poradnik nowego myśliwego Jak zostać myśliwym
     Jak smażyć mięso
     Broń myśliwska
     Rozwój psów myśliwskich
     Buty dla myśliwych
     Radiotelefony Hytera
     Pryzmat w lornetce
     Szafy metalowe
     Fazy księżyca
     Ochrona zwierzyny
     Obwód Łowiecki
     Strzelectwo myśliwskie
     Artykuły
     Astma Łódź
     Testy - pytania egz.
     Humor myśliwski
     Galeria



DANIEL

Daniel podobny jest do jelenia, jednak jego sylwetka jest mniej kształtna. W zasadzie jest on wyższy niz w barku. Szyję ma krótszą i fałdzistą, badyle krótkie, a poroże rozchylone na boki. Suknia daniela w lecie jest rdzawobrązowa. W zimie przybiera kolor brudnobrązowy, na bokach, do 1/3 od dołu tułowia, ma białe cętki. W zimie cętki te są słabo widoczne, sierść dłuższa. Przez grzbiet ciągnie się ciemny pas. Pierś od przodu, badyle i podbrzusze daniela sa popielate. W okolicy ogona ma białawe lustro z ciemną obwódką. Ogon dłuższy niz u jelenia (ok.25 cm), z wierzchu czarny, znajduje się w ciągłym ruchu. Łyzki daniela, zawsze stojące w bok, są w środku porośnięte jaśniejszym włosem. Daniel-byk ma poroże w kształcie litery U. Poroże to jest inne niz u jelenia, gdyż w połowie jego wysokości rozpoczyna się łopata, od przodu gładka, a z tyłu z odnogami. Poroże daniela ma odnogi nadocznej, a tylko oczniak i opierak, a potem łopatę.
Wśród danieli dość często spotyka się osobniki o sukni białej lub czarnej. Taka barwa sukni nie jest wynikiem albiznizmu lub melanizmu, ale zwykłą odmianą barwy danieli, która może występować w różnych odcieniach. Różnorodność barwy danieli nie wiąże się więc z niedorozwojem fizycznym lub jakimiś zaburzeniami organizmu zwierzęcia.

Daniel-byk ma wysokość w barku ok. 100 cm, długość ciała do 200 cm i masę 60-70 kg. Poroże ma masę do 4 kg. Daniel-łania jest znacznie mniejsza od byka i osiąga masę 35-40 kg.

daniel jest zwierzęciem gromadnym. W lecie, w okresie łojnym, młode byki, łanie i cielęta chodzą razem, a stare byki w odrębnych, małych chmarach. Mocne łopatacze często chodzą samotnie i rzadko pokazują sie w bardziej otwartych miejscach. Chmarę byków zawsze prowadzi najmocniejszy, a więc innaczej niż u jeleni. W okresie godowym (bekowiska) byki odszukują chmary łań, odpędzają od nich młode byczki i spędzają z łaniami okres godowy. Daniel jest bardzo ruchliwy i dlatego spotkać go można w ciągu całego dnia. Ze względu na swoją ruchliwość nie jest on lubiany przez jelenie i sarny, gdyż stale je niepokoi i dlatego opuszczają one siedliska danieli, jeśli jest ich dużo w danym łowisku.
Daniel mimo ruchliwości nie lubi wędrować. Trzyma się raczej swojej ostoi, a w okresie bekowiska stałych rujowisk (nawet przez szerg lat).
Daniel ma charakterystyczny sposób poruszania się, np. w biegu skacze od razu na cztery nogi. Dlatego jest trudny do odstrzału. Jest bardzo ostrozny i uważny; ma bardzo dobry wzrok i często zmienia swoje przesmyki. Pomimo dość ciężkiej budowy świetnie skacze i potrafi bez trudu pokonywać przeszkody, nawet dwumetrowej wysokości.

Ruja danieli (bekowisko) rozpoczyna się w połowie października i trwa do połowy listopada. W okresie poprzedzającym ruję byk poprzednimi badylami kopie w gęstwinie leśnej wgłębienie, tzw. dołki rujowe, w które oddaje mocz. To wgłębienie powiększa o tyle, że gdy położy się w nim, jest mało widoczny. W związku z tym, że w to wgłębienie oddaje mocz, jest ono bardzo cuchnące. W tych wgłębieniach odbywa się często krycie łań, prawdopodobnie dlatego, że jego zapach jest dla nich podniecający. W okresie rui byk zbiera sobie chmarę łań (5-8 sztuk), którą trzyma przez okres ok. 2 tygodni, jeżeli nie zostanie wcześniej zrogowany i odpędzony przez innego byka. W tym czasie daniel-byk jest jeszcze bardziej wojowniczy niz jeleń-byk, ale z uwagi na kształt poroża walki danieli rzadko kończą się tragicznie. W okresie rui byk stadny prawie nic nie żre i przez to traci wiele ze swojej wagi. W okresie rui byk wydaje chrapliwy głos podobny do beczenia. Beczenie to rozpoczyna się juz w godzinach popołudniowych. Łania nosi płód przez 32 tygodnie. W czerwcu lub na początku lipca wydaje na świat jedno lub dwa cielęta. Matka karmi je do grudnia.
Zdolność rozmnażania się daniel osiąga w drugim roku życia. Łania podobnie jak łania jelenia zjada łożysko porodowe, aby nie zostawić śladów swojej obecności ze względu na bezpieczeństwo cielaka. Przenosi się także w inne miejsce.

Daniel jest roślinożerny, żywi się głównie trawą, liśćmi, ziołam i zbożem, w mniejszym stopniu pędami drzew i krzewów, ponadto korą drzew liściastych, jak żołędzie, bukiew i kasztany, a także grzyby. Daniel spałuje mniej niż jeleń i w ogóle czyni mniejsze szkody w lesie. W polu jednak szkody wyrządzone przez daniele są często większe, gdyż chętnie wychodzi na żer w pole i wydeptuje uprawy. Daniel żeruje przeważnie w nocy, ale także w dzień, we wczesnych godzinach popołudniowych. Stare łopatacze żyjące samotnie w lecie wychodzą nażer tylko w nocy.

Na deniele-byki poluje się od 1 października do 31 stycznia, na łanie i cielęta od 1 października do 15 stycznia.
Do odstrzału przeznaczone są w zasadzie sztuki selekcyjne, a więc o wadliwym porożu.
W polowaniu na daniele stosowane są następujące sposoby:
  • zasiadka (rankiem lub w południe)
  • podchód (w czasie bekowiska)
  • podjazd (w każdym czasie, najlepiej w zimie)
  • cicha nagonka (2-3 naganiaczy)