Menu strony

     Strona główna
     Mapa strony
     Kontakt
      wiktorzajkiewicz@post.pl

    Zwierzyna łowna

     Łoś
     Jeleń
     Tchórz
     Daniel
     Sarna
     Muflon
     Dzik
     Lis
     Borsuk
     Jenot
     Kuna
     Norka amerykańska
     Zając szarak
     Dziki królik
     Jarząbek
     Bażant
     Kuropatwa
     Czapla
     Słonka
     Łyska
     Dzika gęś
     Dziki gołąb

    Psy myśliwskie

     Beagle
     Terier
     Na co polować jesienią
     Golden Retriever
     Jamnik
     Pies gończy
     Pointer
     Seter irlandzki
     Springer Spaniel
     Pies na polowaniu
     Wyżeł niemiecki

    Potrawy z dziczyzny

     Potrawy z jelenia
     Potrawy z zająca
     Potrawy z ptactwa
     Potrawy z dzika

    Inne

     Nowości na sezon myśliwski
     Zachowanie zwierząt
     Polowania Zbiorowe
     Kolimator a luneta?
     Sklep internetowy z bronią
     Trening bezstrzałowy
     Gadzety na survival
     Utylizacja czy kremacja
     Nasadka noktowizyjna
     Deklaracja dl-1
     Co to jest termowizor
     Jak się nie zgubić
     Jak polować na dziki
     Noktowizja myśliwska
     Jaki teleskop do obserwacji
        zwierzyny wybrać?

     Rodzaje sejfów na broń
     Sejf klasa S1
     Szafa S1 - ile kosztuje
     Klasyfikacja broni
     Akcesoria wędkarskie
     Jak wybrać lornetkę
     Głos myśliwego
     Sklep myśliwski Ełowy
     Polska broń strzelecka
     Jaka szafa na broń
     Łowiectwo
     Polowanie
    Jak zostać myśliwym? Poradnik nowego myśliwego Jak zostać myśliwym
     Jak smażyć mięso
     Broń myśliwska
     Rozwój psów myśliwskich
     Buty dla myśliwych
     Radiotelefony Hytera
     Pryzmat w lornetce
     Szafy metalowe
     Fazy księżyca
     Ochrona zwierzyny
     Obwód Łowiecki
     Strzelectwo myśliwskie
     Artykuły
     Astma Łódź
     Testy - pytania egz.
     Humor myśliwski
     Galeria


Broń myśliwska

Rozróznia się broń mysliwską śrutową, kulową oraz broń kombinowaną (śrutowo-kulową).
  • Broń śrutowa występuje w postaci pojedynki, dwururki (tzw. dubeltówki) i samopowtarzalnej (automat).
  • Broń kulowa może być jednolufowa (tzw. sztucer jednostrzałowy, powtarzalny, czyli repetier lub automat) albo o lufach (tzw. sztucer podwójny, ekspres).
  • Broń kombinowana ma lufy śrutowe i kulowe. Najczęściej używaną bronią kombinowaną jest trójlufka, tzw. dryling, który ma dwie lufy śrutowe i jedną kulową lub dwie dwie kulowe i jedna śrutową. Układ broni może być poziomy, pionowy (nadlufka, bok) lub w trójkąt (przy trójlufkach), tzw. dryling.

    Pod względem konstrukcji broń może być łamana lub o jednolitym sztywnym połączeniu luf i zamka z osadą. Nowoczesna broń śrutowa jest przeważnie łamana, zaś kulowa jednolitej budowy. Od tej ogólnej zasady są wyjątki, a więc dryling i ekspres są łamane, zaś dubeltówka z zamkiem ślizgowym systemu Darne'a ma budowę sztywnej konstrukcji.

    Broń śrutowa
    Dubeltówka składa się z czterech zasadniczych części: osady, baskili, luf i czułenka. Kaliber i wszystkie inne dane broni śrutowej wybite są na komorze nabojowej od spodu hakach lub z boku. Kaliber broni śrutowej oznaczony jest zwykle zespołem liczb, np. 12/70, przy czym 12 oznacza kaliber, a 70 oznacza długość komory nabojowej. Ponadto zawsze jest oznaczenie prób przystrzeliwania broni zawierające określenie miejscowości i państwa, rodzaj prochu i ewentualnie, która to była próba, a więc zwykła lub zaostrzona albo I lub II. Każda z wytwórni broni podaje inaczej cechy broni.

    Komora nabojowa to część lufy, w której mieści się nabój i gdzie następuje wybuch. Ta część lufy musi być odpowiednio gruba, ażeby nie uległa deformacji w czasie wybuchu naboju. Grubość lufy w tym miejscu wynosi 2,6-3,8 mm, podczas kiedy końcowa część lufy przed czokiem ma grubość tylko 0,6-0,9 mm. średnica komory nabojowej jest większa od średnicy przewodu lufy o grubość ścianek łuski naboju. Długość komory nabojowej w broni śrutowej, w zależności od tego, do jakich nabojów broń jest dostosowana (short lub long), wynosi 65 lub 70 mm. Nowoczesne dubeltówki mają komory o długości 70 mm. Dubeltówka bezkurkowa zabezpiecza się samoczynnie przez otworzenie klucza (przesunięcie na prawo) umozliwiającego złamanie broni. Bezpiecznik na dupeltówce znajduje się u góry baskili. Drylingi mają bezpiecznik z boku baskili i te niezabezpieczają broni samoczynnie. Dubeltówki kurkowe zabezpieczają się przez opuszczenie kurków. Żadne, nawet tzw. pewne zabezpieczenie mechaniczne nie daje gwarancji uniknięcia przesunięcia bezpiecznika i potem oddania przypadkowego strzału. Najpewniejszym zabezpieczeniem jest rozładowanie broni.

    Osady mogą miec różny kształt. Podstawowe dwa rodzaje to angielska o prostej i gładkiej szyjce oraz pistoletowa, która ma szyjkę wygiętą do dołu, podobnie jak rączka dawnego pistoletu. Osady pistoletowe maja przeważnie bakę, czyli zgrubienie kolby w miejscu, gdzie dotyka się do niej policzkiem. Osada dubeltówki składa się ze stopki, kolby i szyjki, a u sztucera powtarzalnego także i z łoża. Stopka jest tą częścią broni, która opiera się o ramię. Kolba służy do właściwego ukierunkowania broni, a szyjka stanowi uchwyt dla ręki. Łoże broni kulowej służy do stałego połączenia lufy z osadą.

    Broń kulowa
    Broń kulowa składa się z lufy z komorą nabojową i zamkiem oraz z łoża. Wewnętrzna część lufy jest gwintowana, tzn. ma spiralne pasy pól i bruzd w liczbie 4 lub 6, głębokości ok. 0,1 mm. Jeden pełny skręt gwintu ma długość 20-24cm, co daje ponad 2 obroty pocisku w lufie. Ilość obrotów zależy od długości lufy. Pocisk uzyskuje ok. 3500 obrotów na sekundę. Ruch obrotowy pocisku pozwala utrzymać stabilność kierunku lotu i pokonywać opór powietrza.
    Lufy broni kulowej maja długość 51-65 cm. Broń o dłuższych lufach daje mozliwość większego wykorzystania gazów w procesie spalania się prochu, a to daje większą szybkość początkową pocisku, a w konsekwencji większą energię uderzenia. Dłuższa lufa ułatwia ponadto bardziej precyzyjne wycelowanie przez szczerbinkę i muszkę, ponieważ jest dłuższa linia celowania. Kula sztucerowa ma zasięg 5 km, a breneka do 1500 m. Wobe tak duzego zasięgu kuli zachowanie szczególnej ostrożności przy strzelaniu w pobliżu osad lub dróg jest warunkiem bezpieczeństwa. Dotyczy to również strzelania na otwartej przestrzeni, gdy w głębi nie ma lasu, który stanowiłby naturalny kulochwyt. W żadnym wypadku nie wolno strzelać, jeżeli na linii strzału są ludzie, choćby nawet punkt celowania leżał znacznie bliżej i na niższym poziomie niż ludzie. Pocisk wystrzelony w poziomie, a więc w pozycji stojącego myśliwego, leci conajmniej 500 m i potem często rykoszetuje o ziemię i leci dalej do 1000m. Broń przed polowaniem należy oczyścić ze smarów, zwłaszcza lufy z zaoliwienia, gdyż obecność oliwy w lufach znacznie osłabia ostrość strzału śrutowego, a w lufach gwintowanych zmienia tarcie pocisku, a przez to następuje zmiana balistyki zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej. Zamki mogą być nasmarowane, ale w okresie zimy smarem trudno zamarzającym. Ponadto trzeba zawsze sprawdzić, czy lufy sa czyste, wolne od resztek pakuł, waty lub innych zanieczyszczeń.

    Amunicja śrutowa
    Nabój składa się z następujących części: łuski (tekturowej lub plastykowej), spłonki, prochu, przybitki filcowej, śrutu (ew. w koszyczku plastykowym) oraz jednej lub dwu przybitek, w zależności od tego, czy nabój zamknięty jest zawinięciem łuski czy gwiazdką. Łuska ma długość 65 lub 70 mm - odpowiednio do długości komory nabojowej. śrut jest wykonany z ołowiu utwardzanego arsenem i antymonem. Jeśli śrut znajduje się w koszyczku, to koszyczek ten chroni lufy przed zaołowieniem, a śrut przed deformacją.

    Amunicja kulowa
    Pocisk składa się z dwóch części, a więc zewnętrznej osłony - płaszcza i wewnętrznej - rdzenia (ołów). Osłona może byc całkowita i wówczas mówi sie o pocisku pełnopłaszczowym lub tylko częściowa i wtedy pocisk określany jest jako półpłaszczowy. W praktyce najczęściej używa się pocisków półpłaszczowych, z tym że odsłonięcie ołowiu w tych pociskach może być większe lub mniejsze, a ponadto płaszcz może być zgięty w połowie, tworząc literę H. Taki pocisk nazywa się H-płaszcz. Pocisk z większą częścią odsłoniętą łatwiej ulega deformacji po trafieniu w cel lub przy zderzeniu z przeszkodą, np. z trawą lub gałązką. Kształt czubka pocisku może być również różny, a więc spiczasty, zaokrąglony lub stożkowy.