Menu strony

     Strona główna
     Mapa strony
     Kontakt
      wiktorzajkiewicz@post.pl

    Zwierzyna łowna

     Łoś
     Jeleń
     Tchórz
     Daniel
     Sarna
     Muflon
     Dzik
     Lis
     Borsuk
     Jenot
     Kuna
     Norka amerykańska
     Zając szarak
     Dziki królik
     Jarząbek
     Bażant
     Kuropatwa
     Czapla
     Słonka
     Łyska
     Dzika gęś
     Dziki gołąb

    Psy myśliwskie

     Beagle
     Terier
     Na co polować jesienią
     Golden Retriever
     Jamnik
     Pies gończy
     Pointer
     Seter irlandzki
     Springer Spaniel
     Pies na polowaniu
     Wyżeł niemiecki

    Potrawy z dziczyzny

     Potrawy z jelenia
     Potrawy z zająca
     Potrawy z ptactwa
     Potrawy z dzika

    Inne

     Nowości na sezon myśliwski
     Zachowanie zwierząt
     Polowania Zbiorowe
     Kolimator a luneta?
     Sklep internetowy z bronią
     Trening bezstrzałowy
     Gadzety na survival
     Utylizacja czy kremacja
     Nasadka noktowizyjna
     Deklaracja dl-1
     Co to jest termowizor
     Jak się nie zgubić
     Jak polować na dziki
     Noktowizja myśliwska
     Jaki teleskop do obserwacji
        zwierzyny wybrać?

     Rodzaje sejfów na broń
     Sejf klasa S1
     Szafa S1 - ile kosztuje
     Klasyfikacja broni
     Akcesoria wędkarskie
     Jak wybrać lornetkę
     Głos myśliwego
     Sklep myśliwski Ełowy
     Polska broń strzelecka
     Jaka szafa na broń
     Łowiectwo
     Polowanie
    Jak zostać myśliwym? Poradnik nowego myśliwego Jak zostać myśliwym
     Jak smażyć mięso
     Broń myśliwska
     Rozwój psów myśliwskich
     Buty dla myśliwych
     Radiotelefony Hytera
     Pryzmat w lornetce
     Szafy metalowe
     Fazy księżyca
     Ochrona zwierzyny
     Obwód Łowiecki
     Strzelectwo myśliwskie
     Artykuły
     Astma Łódź
     Testy - pytania egz.
     Humor myśliwski
     Galeria



SŁONKA

W upierzeniu samiec nie różni się od samicy. Słonka ma grzbiet i skrzydła pstrokate, popielate, rdzawobrunatne, żółtawe i czarniawe plamki. Podbrzusze popielate, żółtawobrązowomarmurkowe. Na głowie trzy rdzawe, szerokie paski. Podgardle białawe. Końce sterówek są z wierzchu szarobiałe , a od spodu jedwabistobiałe. Oczy ciemnobrązowe, duże, osadzone w pobliżu potylicy. Nogi mają kolor brunatnoszary. Młode słonki są ciemniej ubarwione niż osobniki dorosłe. Młode ptaki mają trójkątne rdzawe znamiona na zewnętrznej chorągiewce pierwszej lotki, natomiast ptaki starsze w tym miejscu mają jasną smugę. Słonka ma długość około 35 cm, w tym dziób 7-8 cm i ogon 8-9 cm, rozpiętość skrzydeł około 60 cm, masa około 0,35 kg.

Słonka żywi się głównie drobnymi zwierzętami tj. dżdżownicami, muchami, larwami i wszelkiego rodzaju owadami, które wyszukuje grzebiąc dziobem w liściach pod drzewami. Charakterystyczną cechą zdobywania pożywienia jest wbijanie głęboko w miękką ziemię lub liście swojego długiego dzioba, wkręcając go jak świder, i wydobywając pokarm (larwy, korzonki roślinne) powodując przez to wychodzenie z ziemi dżdżownic i innych żyjątek, które są również zjadane. Wczesną wiosną słonka spożywa pokarm roślinny: miekkie części korzeni, zeszłoroczne jagody itp. Rośliny stanowią również uzupełnienie diety jesiennej. Dziób słonki jest na końcu lekko spłaszczony, przy czym górna unerwiona jego część powoduje wyczucie dziobem żeru bez udziału wzroku.

Biotopem słonki są wilgotne lasy liściaste i mieszane z gęstym podszytem i runem. Warunkiem jej występowania jest obecność bagienek, olesów, płytkich strumieni leśnych, podmokłych zagłębień terenu itp.

W Polsce słonka jest nielicznym ptakiem lęgowym i przelotnym. Przylatuje do nas w marcu-kwietniu. Część ptaków na wiosnę zatrzymuje się u nas tylko chwilowo i po kilku dniach odlatuje dalej na północ, a część pozostaje i gniazduje, odlatując dopiero w październiku - listopadzie. Przeloty odbywają się wieczorem i nocą. W zachodniej Polsce nieliczne osobniki regularnie zimują . Na wiosnę zaraz po przylocie (druga połowa marca lub początek kwietnia) rozpoczyna się okres godowy słonek - toki. W okresie tym słonki-samczyki w poszukiwaniu samiczki przelatują stale jednym szlakiem. Lot tokowy nazywa się ciągiem. W miejscach lęgowych ciągi trwają również w maju i czerwcu.
W czasie ciągu słonki-samczyki wydają charakterystyczny głos ("chrapanie") i psykania. Ciąg odbywa się mniej więcej 10-15 minut po zachodzie słońca i trwa do zmroku, oraz rano krótko przed świtem. Słonki obierają ciąg nad łąkami, wzdłuż ściany lasu, wzdłuż strumieni leśnych, nad liściastymi pasmami lasu, młodych brzóz i olszyn lub nad duktami leśnymi. W lipcu słonki odbywają podobne ciągi wieczorne jak na wiosnę, z tym jednak że w czasie tego letniego ciągu nie wydają głosu oraz ciągną o zupełnym zmroku i nie tylko stałymi miejscami ciągów, lecz nad całym lasem. W czasie ciągów samica siedzi zwykle na ziemi i wabi samca psykaniem. Po usłyszeniu wabu samiec zapada przy samicy i rozpoczyna tok naziemny. Najczęściej obiega on samicę z nastroszonymi piórami, opuszczonymi skrzydłami i przyciśniętym do wola dziobem, rozłożonym ogonem, który podnosi i opuszcza wydając chrapliwe dźwięki.
We wrześniu-październiku odlatują słonki gniazdujące u nas, a w tym czasie przylatują do nas słonki z północy i po kilkudniowym odpoczynku udają się dalej na południe.

Gniazdowanie słonek trwa od kwietnia do sierpnia. Gniazda zakładają wśród korzeni drzewa lub w małym wgłębieniu na ziemi. Samica znosi 4 jaja i wysiaduje je przez 22 dni. Jaja gruszkowatego kształtu o wymiarach 42-49x32-35 mm i ciężarze ok. 26 g są koloru jasnobrunatnego do czerwonawożółtego, upstrzone dużymi nieregularnymi plamami. Samica wracając na gniazdo podchodzi do niego piechotą. Młode rozwijają się bardzo szybko. Samica opiekuje się nimi przez około 6 tygodni. Samiec nie bierze udziału ani w wysiadywaniu, ani w wychowie młodych.

Polowanie
Na słonki wolno polować od 15 kwietnia do 15 maja. Na słonki poluje się głównie w czasie ciągów, które odbywają się w drugiej połowie marca i trwają do lipca przed wschodem lub po zachodzie słońca. Do polowania konieczna jest znajomość szlaków ich przelotów godowych. Słonka ma bardzo zwinny i szybki lot (osiąga w nim nawet 80 km/h), potrafi zręcznie kluczyć wśród drzew i krzewów, dlatego też strzał do niej należy do bardzo trudnych.